
طی پاندمی کووید-19 خیلی از مردم برای برقراری ارتباط با دیگران به موسیقی روی آوردند. شرکت در کنسرت های آنلاین، نواختن ساز در بالکن ها و همخوانی از بالکن با همسایه ها و همینطور همنوازی ها و هم خوانی های آنلاین. مردم خیلی زود راه سازگار شدن و ارضای نیازهای اجتماعی شان را در عین فاصله گذاری اجتماعی، ترس از ناشناخته ها و انزوا یافتند.

محققان حوزه ی نوروساینس سعی کرده اند این تعاملات موسیقیایی را از طریق آخرین پیشرفت های علوم اعصاب اجتماعی و علوم موسیقی بهتر درک کنند.
همان شبکه های مغزی که در ساخت موسیقی دخیل هستند در فرآیندهای اجتماعی شناخت انسان (درک دیگران، همدلی و هماهنگی با دیگران) هم نقش دارند. این فرآیندها پایه و اساس اجتماعی بودن ما هستند و بع ما در برقرای ارتباط با دیگران و پیوند با آن ها کمک می کنند. موقعیت هایی که قبلا به آن ها اشاره شد ما را نسبت به رابطه ی بین مغز اجتماعی و موسیقی آگاه کرد. موسیقی ابزاری قدرتمند است که می تواند افراد را دور هم جمع کند،همدلی و ارتباط را بهبود بخشد و شکاف های اجتماعی را از بین ببرد.
درک بهتر چگونگی ارتباط اجتماعی مغز با مغز این موضوع را روشن می کند که موسیقی فقط سرگرمی نیست، بلکه یکی از توانایی های خاص انسانی است با کاربردهای اجتماعی فراوان.
منبع: psychology today