کتاب آموزش تنبک بهمن رجبی جلد دوم

در “کتاب آموزش تنبک بهمن رجبی جلد دوم” در مورد دو مقوله‌ی آموزش و پرورش، انگیزه‌ی نوشتن دستور نویسی برای تنبک و… صحبت شده است، آنچه پس از آن مطرح میگردد تحولاتی است که در نظام تنبک‌نوازی ایران صورت گرفته است. در اواخر دهه‌ی چهل، کتابی تحت عنوان آموزش تمبک حسین تهرانی و با همکاری آقایان هوشنگ ظریف ، مصطفی پورتراب، فرهاد فخرالدینی و به اهتمام آقای حسین دهلوی ، از سوی هنرستان عالی موسیقی ملی، به بازار عرضه شد که با استفاده از سیستم سه خطی تهیه و تنظیم گردیده است.

با توجه به این که هنر تنبک‌نوازی نیز مانند دیگر پدیدهای موجود در آفرینش، دائما در حال متحول شدن است نیازمند کتب جدید با استفاده از سیستمی جدید و علاماتی جدید، همگام با تحولات ایجاد شده می‌باشد. کتاب آموزش تنبک کتاب دوم دوره‌های عالی و فوق عالی ، با استفاده از سیستم یک خطی نوشته شده است. در سیستم یک خطی سال‌هاست که قطعات مربوط به سازهای ضربه‌ای و کوبه‌ای غیر ملودیک با صدای غیر مشخص، در تمام دنیا، معمولا روی یک خط نوشته می‌شود مانند:

طبل بزرگ، طبل کوچک، سنج و… و چون تنبک نیز، در طبقه‌بندی سازهای ضربه‌ای کوبه‌ای جهان، سازی غیر ملودیک با صدای غیر مشخص بوده و هست لذا به نظر، منطقی‌تر می‌رسد که قطعات مربوط به آن نیز، روی یک خط نوشته شود؛ آن هم قطعاتی که به علت وسعت و گستردگی، در قفس تنگ سیستم سه خطی به هیچ عنوان نمی‌گنجند.

در هنر تنبک‌نوازی برای رسیدن به مکتب شخصی، باید از تمام نوازندگان گذشته و هم‌ عصر خود استفاده کرد و از این طریق با تکنیک نواختنشان آشنا گردید و سپس با ابداع تکنیک‌های جدید و تلفیق آن با تکنیک دیگران، موجباتی را فراهم گردد که حرف خود را در قالب آن ریخته و بتوان عرضه کرد و در یک کلام، باید به تکنیک پیشرفته‌ی زمان مجهز بود؛ چرا که تکنیک در تنبک‌نوازی مانند زبان در شعر است.