آنزان ساز | فروشگاه آنلاین سازهای حرفه ای
اگر از مناسب بودن سایز پوست داربوکا جوهرالفن سایز 23 برای ساز خود مطمئن نیستید، می توانید از مشاوران سایت ما کمک بگیرید.
پوست داربوکا جوهرالفن سایز 23
مجموعه داربوکای ما دارای طیف گستردهای از داربوکاهای سنتیست و برای حفظ نسبت قدرت به وزن، بهینه سازی شده است.
تمام سازهای داربوکای ما با بالاترین کیفیت ممکن ساخته شدهاند، صدایی خارقالعاده دارند، زیبا و بادوام هستند و در گذر زمان مقاوم میمانند.
قطر دهانهی پوست داربوکا جوهرالفن سایز 23 ، برابر 9 اینچ است.
داربوکا سازی کوبهایست که بیشتر در سرگرمیهایی مانند عروسی استفاده میشود. این ساز در اشکال و اندازههای مختلف تولید میشود و در آناتولی، بین النهرین، کشورهای عربی و شمال آفریقا بسیار رایج است.
داربوکا به طور گسترده در موسیقی محلی ترکی در میان سایر سازها یا تکنوازی نواخته میشود و اخیرا به عنوان یک ساز مهم در موسیقی کلاسیک ترکیه نیز شناخته شده است. این ساز شادی آور در مناطق مختلف اسامی مختلفی مانند «دمبک»، «دومبلک»، «تومبک» دارد اما نام اصلی آن «دومبلک» در واقع یک نام عربی است که در اصل به معنای ضربه زدن است.
جوهرالفن
تاریخ ادامه دار
با سابقهای که به سال 1940 میرسد، جوهرالفن سال به سال به یک شرکت واقعا بین المللی و تثبیت شده تبدیل شده است. ما از همان ابتدا شرکت خانوادگی بودیم و به تاریخ و میراث خود به عنوان تولید کنندگان سنتی داربوکا افتخار میکنیم.
کسبوکار ما واقعا یک کسبوکار خانوادگیست که برای رسیدن به جایی که هست تلاش زیادی کرده. نسلها نوآوری، تلاش و سخت کوشی را پشت سر گذاشته و به آنچه به دست آمده بسیار افتخار میکند.
از تیم رهبری گرفته تا صنعتگران، ما همیشه ارزشهای خانوادگی و رشد تیم خود را به روشی سالم و کلنگر ترویج دادهایم. این طرز فکر است که باعث موفقیت ما شده.
یک شروع موسیقایی 1938
مصطفی السید لطفی معروف به فاروق لطفی سفر خود را به عنوان یک نوازنده جوان با گروه تازه تاسیس خود «موسیق الکمال الوطنیه» آغاز کرد. فاروق که در کلارینت و کرنت تخصص داشت، در مهمانیها و عروسیها با برادرش اجرا میکرد.
شروع کوچک 1940
در سال 1940، فاروق شروع به فروش سازهای شرقی در خیابان معروف محمدعلی قاهره کرد، خیابانی که به عنوان محل ملاقات همه نوازندگان آماتور و حرفهای شناخته میشود. فاروق با سابقهی موسیقی خود به سرعت به عنوان فروشندهای صادق و قابل اعتماد شهرت یافت.
عبدالناصر لطفی 1960
دومین پسر فاروق، عبدالناصر لطفی در سال 1960 به دنیا آمد. عبدالناصر کسی بود که با ایدههای باورنکردنی و هوش تجاری قوی خود، دنیای سازهای شرقی را برای همیشه تغییر داد.
عبدالناصر جوان 1976
عبدالناصر لطفی در دوران جوانی دائما در محاصرهی نوازندگان بود. زمانی که در مدرسه نبود، هر طور که میتوانست به پدرش کمک میکرد. او از محیط خود استفاده کرد و نحوهی نواختن عود را آموخت و تنها کسی در خانواده شد که ساز موسیقی مینواخت.
نیروهای ترکیبی 1977
در اواخر دهه 1970، عبدالناصر تحصیلات خود را به پایان رساند و به طور تمام وقت با پدرش کار کرد. جوهرالفن با ایدههای ترکیبی و ذهنیتهای مشابه آنها شروع به تجربهی رشد گسترده و بیسابقهای کرد. در این سال بود که عبدالناصر به فکر استفاده از معرق صدف بر روی داربوکا افتاد و داربوکای صدف کاری شده متولد شد.
سفر به اروپا 1990
عبدالناصر اکنون تقریبا 15 سال بود که در جوهرالفن کار میکرد و همیشه آرزو داشت برای نمایش سازهایش به اروپا سفر کند. در سال 1990 او تنها با 12 داربوکا و 3 عود به آلمان سفر کرد تا با یکی از دوستان خود که معلم موسیقی در مونیخ بود ملاقات کند. این سفر اولین طعمی بود که اروپا از داربوکای صدف کاری و خارقالعادهی عبدالناصر داشت.
درگذشت فاروق لطفی 1993
در مارس 1993 فاروق لطفی درگذشت و دنیای موسیقی عربی یکی از خارقالعادهترین افراد خود را از دست داد. از فاروق همیشه به عنوان بنیانگذار یکی از تاثیرگذارترین شرکتهای موسیقی عربی در تمام دوران یاد میشود. پسرش عبدالناصر سلطنت شرکت را به دست گرفت تا جوهرالفن را به موفقیتهای بزرگتری برساند.
نمایشگاه فرانکفورت 1996
عبدالناصر با تماسهایی که در اولین سفر خود به آلمان داشت، در سال 1996 برای نمایش داربوکای صدف کاری به فرانکفورت دعوت شد. آمادهسازی بسیار زیادی برای تولید محصولاتی که قرار بود در آلمان فروخته شود، انجام شد و جوهرالفن را برای دنیای غرب آماده کرد. در این نمایشگاه بود که برای اولین بار از لوگوی معروف گروه راهپیمایی استفاده شد، آرمی که امروزه جوهرالفن با آن شناخته میشود.
یک دهه Musik Messe
2006
از سال 1996 تا 2006، جوهرالفن هر سال در نمایشگاه Musik Messe در فرانکفورت به نمایش گذاشته شد و شهرت بینالمللی به دست آورد و قراردادهایی را از برندهای سراسر جهان جذب کرد. تا سال 2006، جوهرالفن در 13 کشور حضور داشت.
تغییر مکان 2010
از آنجایی که جوهرالفن از فروشگاه کوچک خود در خیابان محمدعلی بزرگتر شد، عبدالناصر تصمیم گرفت که زمان آن رسیده تا به منطقهی تجاری مرکزی قاهره نقل مکان کند. از اینجا، جوهرالفن به وضوح خود را به عنوان قدرتمندترین فروشگاه آلات موسیقی مصر تثبیت کرد.
یوسف لطفی 2014
یوسف لطفی، پسر عبدالناصر لطفی، با تکرار کارهایی که پدرش تقریبا 40 سال قبل از آن انجام داده بود، با آوردن ایدهها و نوآوریهای تازه به جوهرالفن، در شرکت پدرش مقام رسمی گرفت.
زنجیره تامین در سراسر اروپا
در سال 2019، جوهرالفن با مشارکت مالیک اینسترومنت، یک خردهفروش بینالمللی دابوکای مستقر در لندن، زنجیرهی تامین خود را در سراسر اروپا راه انداخت. این زنجیره، محصولات را در سراسر اروپا توزیع کرد و حضور جوهرالفن را در بریتانیا، فرانسه، آلمان، ایتالیا، اسپانیا و هلند تقویت کرد.
تاریخچه
تاریخچه دقیق داربوکا مشخص نیست، اما اعتقاد بر این است که از قرنها پیش در خاورمیانه استفاده میشده. اولین نمونههای شناخته شدهی داربوکا در قرن نهم میلادی در سوریه یافت شده است. این ساز در ابتدا به نام “درام سفالی” شناخته و به عنوان یک ساز همراه در موسیقی فولکلور استفاده میشد.
در قرن 14 میلادی، داربوکا به اسپانیا معرفی شد. در آنجا، این ساز به تدریج با فرهنگهای موسیقی دیگر ادغام شده و به یک ساز محبوب در موسیقی کلاسیک و فولکلور تبدیل شد.
در قرن 16 میلادی، داربوکا به آمریکای لاتین معرفی شد. در آنجا، این ساز به یک ساز مهم در موسیقی محلی تبدیل شد و به نامهای مختلفی مانند “درام دستی” و “درام چوبی” شناخته شد.
صدادهی
در داربوکا دو صدا وجود دارد که به آنها در ترکی düm و tek می گویند: صدای اول اساس ریتم را فراهم میکند و با ضربه زدن به وسط ساز به دست میآید و صدای دوم بیشتر برای تزیین و بداههسازی استفاده میشود.
ساختار
داربوکا جامی شکل است، یعنی در وسط باریک میشود و در انتهای دیگر دوباره پهن. سر ساز پهن تر از انتهای آن است. ساز سنتی داربوکا دارای پوست گوسفند، بز و ماهی برای کیفیت صدای خوب بود، هرچند سازهای معاصر دارای پوست شیمیایی به نام “پوست شیشهای” هستند.
این پوست دوام بیشتری دارد و ترکیدن یا پاره شدن آنها سختتر است. بدنهی داربوکاهای سنتی قبلا از مس ساخته میشد اما امروزه برای صدای بهتر از روش ریختهگری استفاده میشود.
داربوکای ترکی
سازهایی شبیه داربوکای امروزی در تمدنهای آناتولی، بین النهرین و آسیای مرکزی در شکلها و اندازههای مختلف استفاده میشد. ساز ترکی داربوکا را در طول زمان و با توجه به مناطق به نامهای مختلفی خواندهاند. در این میان میتوان نامهایی مانند « dumbek, dembelek, deplek, deblek, Dönbek, tömbek, coupki, debulak» را فهرست کرد.
امروزه بدنهی داربوکای ترکی از آهن یا آلومینیوم ساخته شده و برای سر ساز از پوست مصنوعی استفاده میشود. چرم بر روی حلقه کشیده شده و با کمک پیچ کشیده میشود تا لحن ایجاد کند. تزیینات متناسب با سازههای مختلف محلی و فرهنگی نیز بر روی بدنهی این ساز ایجاد شده و تا به امروز ادامه دارد.
داربوکای مصری
سبک مصری داربوکا، با نام طبلا نیز شناخته میشود و بسیار محبوب است. متفاوت از داربوکای ترکی، داربوکای مصری دارای لبههای گرد است و پیچهای تنظیم نمایان نمیشوند. در حالی که گفته میشود مصر بهشت داربوکاس است، همسایهی آن، مغرب (تونس، الجزایر و مراکش)، بهویژه تونس، به نسخههای کوچکتر، گلی و پوست بز خود میبالد.
این ساز برای رقصندگان شکم بسیار مورد استفاده قرار میگیرد. با این حال، ملودی و تکنیک نواختن باید تا حد زیادی به سبک رقص، محیط و موارد دیگر بستگی داشته باشد. نوازندگان حرفهای میدانند که چگونه این ساز را با استفاده از تکنیکهای مختلف بنوازند.
داربوکای سفالی
همانطور که از نامش پیداست بدنهی این ساز از سفال است. بر خلاف دو مورد دیگر، به جای استفاده از پوست مصنوعی، پوست بز، گوسفند و ماهی روی سر آن کشیده میشود. داربوکاهای سفالی زمانی شکل میگیرند که چهار عنصر اصلی خاک، آب، آتش و هوا با موفقیت ترکیب شوند. خاک رس و پوست حیوان صدای طبیعی بیشتری به ساز میدهد.
این ساز همچنین به عنوان سولو داربوکا نیز نامگذاری شده، زیرا بیشتر به صورت تک نواخته میشود. به دلیل موادی که دارد نسبت به سایر انواع داربوکا سنگینتر است و عموما روی زانو نواخته میشود. داربوکای سفالی در ابتدا در کشورهای عربی مورد استفاده قرار میگرفت، اما با تعاملات موسیقایی از دهه 1980 در میان نوازندگان ترک نیز محبوبیت پیدا کرد.
خانواده داربوکاهای سفالی را میتوان در سه دسته اصلی به نامهای «solo»، «sumbati» و «dehollo» از کوچکترین تا بزرگترین اندازه مشاهده کرد.
هنوز بررسیای ثبت نشده است.