تمبک همایون دهانه 28 طرح 6
اندازهی دهانهی این ساز 28 سانتیمتر است.
چوب استفاده شده در طرح 6 از چوب دستچین گردوی تیرهی شیاردار و الگوی تراش آن جامی شکل است.
پوست تنبک همایون طرح 6 پوست گوسالهی شفاف است که صدایی بلند و زورخانهای دارد.
برند همایون زیرشاخهی برند گلدن درامز است با همان کیفیت و زیبایی
گلدن درامز
گلدن درامز از سال 1395 شروع به کار کرد و به مدت سه سال در مرحلهی پیش از تولید به تست انواع چوب، چگالی چوب و حتی پیدا کردن بهترین روش خشک کردن چوب پرداخت.
چوبهای استفاده شده در این برند، از بهترین چوبهای دستچین شدهی گردو، نارون، زبان گنجشک و چوب توت هستند تا کیفیت آنها تضمین شده باشد.
تمامی مواد اولیهی استفاده شده در ساخت این سازها از قبیل لاک، چسب چوب، ضربهگیر و حتی پوست ساز از هلند تهیه میشود و نوع الگو، تراش چوب، نوع لاک و جنس پوست زیر نظر مستقیم جناب رادمنش انتخاب میشود که در کمپانی اصلی گلدن درامز در هلند مستقر هستند.
اولین قدم و مهمترین هدف گلدن درامز کیفیت صدای ساز بوده و هست. صدای تنبکها باید به گونهای باشد که بدون میکروفون و فیلتر از قدرت و شفافیت بالایی برخوردار باشند.
کیفیت صدا در ساز تنبک به چند عامل بستگی دارد. نوع چوب و چگالی آن، تراش داخلی ساز، نوع پوست و مقدار کشش آن روی ساز و همچنین الگو و اندازهی دهانهی آن. همهی این عوامل در گلدن درامز با وسواس تمام مورد توجه واقع میشود تا بهترین و با کیفیتترین تنبک تولید و عرضه شود.
تمبک همایون دهانه 28 طرح 6
تنبک یکی از قدیمیترین و محبوبترین سازهای ایرانی است که در سراسر جهان نیز شناخته شده است. این ساز از خانوادهی سازهای کوبهایست و صدای آن از طریق ضربه زدن با دست به پوست آن ایجاد میشود. تنبک در انواع مختلفی از موسیقی ایرانی، از موسیقی سنتی گرفته تا موسیقی نواحی، استفاده میشود.
تمبک، تنبک یا ضرب طبل جامی شکل ایرانیست که از اصلیترین سازهای کوبهای موسیقی ایرانی به شمار میرود. نوازندگان تنبک مدرن به طور تصاعدی در حال گسترش تکنیکهای مورد استفاده در هنگام نواختن این ساز هستند.
در ساز تنبک تکنیکهای زیادی وجود دارد که باعث شده این ساز خاص و متنوع باشد. برخی از این تکنیکها عبارتند از: تُم، بَک، پِلَنگ، ریز و دستباز. این ساز بدون شک یکی از پیچیدهترین سازهای کوبهای در جهان است. تنبک ایرانی به عنوان طبل جام طبقهبندی میشود. از جمله سازهای مشابه میتوان به داربوکا در ترکیه و کشورهای عربی و زیربغلی در افغانستان اشاره کرد.
علاوه بر این، بر خلاف هنرهای سنتی، برخی از تنبکها به طور کامل از چوبهای دستچین ساخته میشوند تا کیفیت و زیبایی آنها چند برابر شود.
طبلهای جامی شکل در مناطق مختلف آسیا، اروپای شرقی و آفریقا نواخته میشود. اگرچه بین تمام طبلهای جامی شباهتهایی وجود دارد، اما تکنیکهای نوازندگی تنبک با سایر طبلهای جامی متفاوت است.
ساز تنبک تا قرن بیستم در دنیای موسیقی چندان شناخته شده نبود. تا اواخر دهه 1800 فقط برای همراهی سازهای ملودیک و خوانندگان استفاده میشد، اما در اواسط دهه 1900 به طور فزایندهای محبوب شد و با محبوبیت بیشتر، هنرمندان بیشتری شروع به نواختن این ساز کردند. امروزه این ساز محبوبترین ساز کوبهای در ایران است.
دو ضرب اصلی برای نواختن ساز تنبک وجود دارد.
تُم: به صدای باسی اشاره دارد که در وسط ساز نواخته میشود.
بَک: در حلقهی ساز نواخته میشود و صدای بلندتر و تیزتری تولید میکند.
ترکیب این دو تن باعث ایجاد ریتم هارمونیک تنبک میشود.
تاریخچه
تاریخ دقیق ساخت تنبک مشخص نیست، اما شواهدی وجود دارد که نشان میدهد این ساز از قرنها پیش در ایران وجود داشته. قدیمیترین تصویر شناخته شده از تنبک در یک نقش برجسته در تخت جمشید یافت شده که قدمت آن به قرن ششم قبل از میلاد میرسد. در این نقش برجسته، یک نوازنده تنبک را در دست دارد و در حال نواختن آن است.
در دوران اسلامی، تنبک به یکی از سازهای محبوب در موسیقی ایرانی تبدیل شد. این ساز در موسیقی درباری، موسیقی مذهبی و موسیقی نواحی مورد استفاده قرار میگرفت. در قرن نوزدهم، تنبک توسط هنرمندانی مانند میرزا عبدالله و حسینقلی خان نکیسا به شکل مدرن خود درآمد. این هنرمندان تکنیکهای جدیدی را برای نواختن تنبک ابداع کردند و این ساز را به یک ساز پیچیدهتر و انعطافپذیرتر تبدیل کردند.
ساختار
تنبک از دو قسمت اصلی تشکیل شده: کاسه و پوست. کاسهی تنبک معمولا از چوب ساخته میشود و شکل آن گرد است. پوست تنبک نیز معمولا از پوست بز یا گوسفند ساخته میشود.
اندازه و شکل کاسهی تنبک بر صدای آن تأثیر میگذارد. کاسههای بزرگتر صدایی بمتر و کاسههای کوچکتر صدایی زیرتر دارند. پوست تنبک نیز میتواند بر صدای آن تأثیر بگذارد. پوستهای ضخیمتر صدایی بمتر و پوستهای نازکتر صدایی زیرتر دارند. همچنین، پوستهای خشکتر صدایی خشنتر و پوستهای مرطوبتر صدایی نرمتر تولید میکنند.
تنبک در انواع مختلفی از موسیقی ایرانی، از موسیقی سنتی گرفته تا موسیقی نواحی، استفاده میشود. این ساز در موسیقی درباری، موسیقی مذهبی و موسیقی نواحی مورد استفاده قرار میگیرد.
در موسیقی سنتی ایرانی، تنبک معمولا به عنوان ساز همراهی استفاده میشود. این ساز ریتم و ضرب آهنگ موسیقی را ایجاد میکند و به دیگر سازها کمک میکند تا هماهنگ با هم نواخته شوند.
در موسیقی نواحی ایرانی، تنبک نقش مهمتری دارد. این ساز اغلب به عنوان ساز اصلی استفاده میشود و صدای آن نقش مهمی در ایجاد حس و حال موسیقی دارد.
تنبک در سالهای اخیر در موسیقی جهانی نیز مورد توجه قرار گرفته. این ساز توسط هنرمندانی از سراسر جهان مورد استفاده قرار میگیرد و به یک ساز بینالمللی تبدیل شده است.
آیا نواختن تنبک دشوار است؟
مانند هر ساز دیگری، در ابتدا نواختن آن برای مبتدیان بسیار دشوار است. در این مرحله، اولین کاری که باید انجام دهید این است که با این ساز موسیقی آشنا شوید. به عنوان مثال، ابتدا باید نحوهی نگه داشتن ساز و اینکه در چه موقعیتی نواخته میشود را بگیرید. پس از آن، با نواختن مداوم ساز تمبک، ناگزیر به مرور زمان عادت میکنید.
با تمرین منظم میتوانید به موقعیتی برسید که در طول زمان خیلی راحت تنبک بزنید. بهترین توصیهای که آنزان به شما میکند این است که هر تکنیکی که آموختید آنقدر آن را تکرار کنید تا دست و ذهن شما کاملا به آن عادت کند و مسلط شود، سپس به سراغ تکنیک بعدی بروید.
هنوز بررسیای ثبت نشده است.