ماراکاس آلیس

ماراکاس آلیس

ماراکاس‌های برند آلیس از جنس پلاستیک فشرده در سه رنگ بنفش، زرد و سبز موجود است.

ماراکاس آلیس

ماراکاس‌ها تاریخ غنی در آمریکا دارند و جزء اصلی موسیقی لاتین هستند. در حالی که نواختن این ساز کوبه ای ممکن است ساده به نظر برسد، تسلط بر ماراکاس نیازمند تمرین و هماهنگی است.

ماراکاس که به عنوان شیکر رومبا نیز شناخته می‌شود، یک ساز کوبه‌ای دستی است که معمولاً به صورت جفت نواخته می‌شود و در موسیقی کارائیب، آمریکای لاتین و آمریکای جنوبی رایج است. ماراکاس یک ساز جغجغه‌ای است که به طور سنتی از کدوهای خشک پر از لوبیا، مهره یا سنگریزه ساخته می‌شود. امروزه ماراکاس‌ها از مواد مختلفی ساخته می‌شوند. از انواع این ساز می‌توان به ماراکاس چوبی، ماراکاس فیبری و ماراکاس پلاستیکی اشاره کرد.

ماراکاس‌ها متعلق به گروه idiophone (خود صدا) هستند که شامل آلات موسیقی است که بدون استفاده از سیم، هوا یا غشاء صدا را با ارتعاش ایجاد می‌کنند. بر خلاف اصواتی که هنگام ضربه زدن صدا تولید می‌کنند، مانند کاستانت (قاشقک)، سنج و زیلوفون.

ریشه‌های ماراکاس

ماراکاس آلیس

ماراکاس ریشه در موسیقی بومی آمریکا (سرخ‌پوستان) دارد. مردمان بومی در آمریکای جنوبی از کدوهای پر از دانه یا سنگریزه به عنوان آلات موسیقی استفاده می‌کردند که در نهایت به ماراکاس که امروزه می‌شناسیم تبدیل شد. ماراکاس سپس توسط سایر فرهنگ‌ها در آمریکای لاتین پذیرفته و رایج شد.

جغجغه‌هایی شبیه به ماراکاس برای هزاران سال در آفریقا، جزایر اقیانوس آرام و قاره آمریکا وجود داشته. آروکانیان، سرخ‌پوستانی که در منطقه مرکزی شیلی امروزی زندگی می‌کنند، ممکن است اولین کسانی باشند که در حدود 500 سال قبل از میلاد از کلمه ماراکاس برای توصیف جغجغه‌ی کدو استفاده کردند. با این حال، برخی از مورخان ریشه‌ی این کلمه را به قوم توپی در برزیل پیش از استعمار نسبت می‌دهند. همچنین سوابق باستانی از ماراکاس در غرب آفریقا وجود دارد، جایی که یک افسانه‌ی گینه‌ای، الهه‌ای را توصیف می‌کند که از یک کدو و سنگریزه‌های سفید ماراکاس ساخته است.

بومیان آمریکا با فرهنگ‌های مختلف در جای جای این قاره، از ماراکاس برای اهداف مختلفی از جمله مراسم تشریفاتی و مذهبی، اقدامات درمانی و دورهمی‌ها استفاده می‌کردند. به عنوان مثال مردم تاینو در دریای کارائیب از ماراکاس در مراسم مذهبی خود برای برقراری ارتباط با خدایان و اجداد خود استفاده می‌کردند. قوم آزتک و مایای مکزیک، از ماکاراس در موسیقی و رقص‌های سنتی خود استفاده می‌کردند، در حالی که مردم اینکای پرو در مراسم شفابخشی خود این ساز را می‌نواختند.

ماراکاس آلیس

ماراکاس بسته به مواد بیرونی، دانه‌های داخلی و اندازه‌، صداهای مختلفی تولید می‌کند و در بسیاری از ژانرهای موسیقی رایج است.

در موسیقی کوبایی نوازندگان معمولاً از ماراکاس برای حفظ ضرب و همراهی ریتمیک در ژانرهای موسیقی کوبایی مانند سالسا، گواراچا، سون کوبانو، چاچاچا و مامبو استفاده می‌کنند.

در موسیقی آفریقایی-پورتوریکویی: نوازندگان ماراکاس معمولاً از یک ماراکاس با صدای بلندتر و یک ماراکاس با صدای کمتر استفاده می‌کنند. به جز سبک موسیقی آفریقایی-پورتوریکوییِ مومبا، که فقط از یک ماراکاس بزرگ استفاده می‌شود.

ماراکاس در موسیقی ارکسترال نیز استفاده می‌شود. در حالی که این ساز در موسیقی لاتین بسیار رایج است، محدود به این سبک نیست. به عنوان مثال، در سال 1942، لئونارد برنشتاین آهنگساز مشهور آمریکایی از ماراکاس به عنوان چوب طبل در سمفونی ارمیا استفاده کرد.

در راک اند رول، بو دیدلی، پیشگام راک اند رول، اغلب از ماراکاس در آهنگ‌های خود استفاده می‌کرد.

در موسیقی پاپ و راک، ماراکاس اغلب برای افزودن یک عنصر ضربی به آهنگ استفاده می‌شود. در حالی که در موسیقی جَز گاهی اوقات به عنوان یک ساز ریتم مورد استفاده قرار می‌گیرد.

ماراکاس با وجود طراحی ساده‌اش، ساز همه کاره و قدرتمندی است که نقش مهمی در پیشرفت موسیقی آمریکای لاتین داشته. ماراکاس چه در بافت سنتی و چه مدرن نواخته شود، بخش محبوب و ضروری میراث موسیقی فولک است.

ماراکاس آلیس

خرید ماراکاس آلیس